Na slechte ervaringen met oxford fiets (na 2 jaar al gebroken zadelpen en as, tandwiel versleten….) zocht ik ook naar een degelijke, duurzame fiets (je weet wel, zoals je er vroeger had, zo'n robuust onverslijtbare ros waarmee je 10 jaar zonder problemen kon rondsnorren). Uiteindelijk koos ik november 2008 voor een Achielle Ashington.
Op het eerste zicht lijken het degelijke fietsen, maar schijn bedriegt. Deze fietsen zijn dan wel loodzwaar, maar ze orden blijkbaar niet meer zo stevig gemaakt als vroeger. Probeer niet iets/iemand van meer dan 20kg op je bagagedrager te dragen, want het trekt meteen krom. De parkeersteun (hoe noem je zoiets?) waarmee je de fiets recht kan zetten was al na een half jaar verwrongen, zodat hij niet meer deftig opgeklapt kon worden. De eerste roestvorming begon al na een maand of drie - inmiddels lijkt de fiets al een roestig wrak (en hij staat meestal binnen…).
De banden die ze standaard op een achielle leggen zijn niets waard: ik reed +- 8x per jaar lek, tot ik er Schwalbe banden op liet leggen (€35/stuk). De kettingkast is van slechte kwaliteit, zit binnen de korste keren vol barsten. De ketting moet regelmatig worden aangespannen, anders rammelt het erg hard.
De rubberen spatlap aan het voorwiel scheurt er zo af (al 2x vervangen, maar dat kost niet zo veel).
Van de terugtraprem ben ik wel erg tevreden (geen onderhoud).
Na 2 jaar dienst brak de zadelpen doormidden en braken er eerst 5, en dan 3 spaken (wielen zijn wel niet van Achielle zelf denk ik).
Kortom, een fiets die er op het eerste zicht onderhoudsarm uitziet, maar niets is minder waar.
Fietsenmaker speelt wellicht ook een rol. Ik ging bij Biker in de Steendam te Gent, maar die herstellingsdienst levert half werk. Je krijgt je fiets gegarabdeerd smerig (handvaten vol smeer) en met nieuwe (al dan niet onmiddellijk zichtbare) gebreken terug zodat je er binnen de maand weer terug staat. Verdient natuurlijk goed voor zo'n ‘fietsenmaker’.